Rozdział 2

a/N: Jak zwykle wielkie dzięki  za ciepłe komentarze :* Ok Robaczkosy, zatem 2 rozdział wam daję ;)

** Chandni **

- Nie jest Zmiennokształtnym - Gibbs aż musiał zamrugać kilkakrotnie, zmarszczyć brwi i spojrzeć jeszcze raz na swojego agenta. Odbywał właśnie wideokonferencję ze Stanem w MTAC’u i aż znieruchomiał wytrącony z równowagi.
- Co? - warknął posyłając srogie spojrzenie Burley’owi.
- No Szczeniak. To może być trzecia opcja - odpowiedział Stan jak gdyby nigdy nic - Rozmawiałem niedawno z G i doszliśmy do takiego wniosku. Kurcze, szkoda, że nas nie ma to byśmy go przycisnęli. Gibbs jeszcze raz spojrzał się na Stana z niedowierzaniem.
- Pozwoliłem?! - Gibbs wycedził przez zaciśnięte zęby. Nie miał zamiaru z nikim rozmawiać na ten temat a poza tym... - To nie jest związane ze sprawą! - dodał już na głos.
- Oj tam, oj... Gibbs... - Stan machnął dłonią i chciał jeszcze coś dodać.
- Koniec dyskusji - uciszył go Gibbs - Jeszcze trzy miesiące i wylatuje z mojego zespołu.
- Szefie, nie powinienem... ale przyda ci się tam ktoś... znaczy jakiś samiec... potrzebujesz be... - nie dokończył znów bo warkniecie Gibbsa mu przerwało, po czym nastąpiło zakończenie transmisji.

To zaczynało się być powoli nudne. Wiedział dobrze, co G i Stan robią. Gibbs pozostał sam z Kate i rzeczywiście przydałby się im jeszcze jeden agent, jeszcze jeden mężczyzna, który osłaniałby ich. Przydałaby mu się Beta. Ale czy z Kate są gotowi?

A co do tego, czy DiNozzo jest Zmiennym, Gibbs nie miał wątpliwości. Poza tym, że adnotacja widniała w jego aktach w czerwonej ramce, wiedział, że Dyrektor nie wprowadziłby do jego stada człowieka. Co jak co, ale nawet Dyrektor miał swoje wytyczne i był surowy przy wyborze swoich agentów. Owszem byli w agencji ludzie ale Dyrektor nie dawał do jednego zespołu człowieka ze Zmiennym. Gibbs wiedział, że kilkakrotnie skończyło się to źle.

**
Gibbs niezadowolony, że nie dowiedział się niczego co mogło by im pomóc przy sprawi i rozdrażniony rozmową ze Stanem zbiegł po schodach do przestrzeni biurowej. Z biurkiem zastał tylko Kate.
- Gdzie Dinozzo? - warknął a w tym momencie widna zatrzymała się i charakterystycznym sobie dźwiękiem dała znać, że ktoś przyjechał. Zadowolony DiNozzo, jak gdyby nigdy nic, nonszalanckim krokiem i z uśmiechem na twarzy wmaszerował do przestrzeni biurowej. W jednej ręce trzymał tackę z kubkami kawy a w drugiej wymachiwał notesem.
- Zanim na mnie naskoczysz, patrz co znalazłem - zaczął podchodząc do Gibbsa i wręczając mu jedną z kaw. Drugi kubek postawił przed Kate a swój pozostawił na blacie biurka - Przynoszę dary. Nawet nie zgadniecie na kogo wpadłem w naszej ulubionej kawiarni.
- Na Merry Williamson - warknął Gibbs.
- No tak... mogłem sie spodziewać - Tony na chwilę spochmurniał a potem kontynuował swój wywód - Otóż Merry, gdy tylko mnie zobaczyła, i bez komentarza proszę Kate, uciekła pozostawiając na stoliku tenże oto magiczny notesik.
- Jest tam coś warte naszego zainteresowania? - zapytała Kate uprzedzając Gibbsa i nie komentując fragmentu wypowiedzi.
- Sami zobaczcie - odparł dumnie DiNozzo oddając im notes.
Gibbs przejrzał szybko i od razu zauważył, to co zapewne przykuło uwagę byłego detektywa. Jednak jak to on, nie dał po sobie poznać, że jest chociażby odrobinę zadowolony.
- Na co czekacie?! Sprowadźcie mi ja tu! - rozkazał Gibbs, patrząc jak w mgnieniu oka jego agenci zabierają swoje rzeczy i udają sie do windy.

Jeśli miał być szczery to nie miał zamiaru trzymać w zespole agenta, Zmiennokształtnego, który nie potrafi/nie mógł się przemienić. To tylko bowiem pogorszyło by sprawę. I przede wszystkim inni agenci nie daliby żyć DiNozzo. Wolał się zatem zawczasu pozbyć byłego detektywa i oszczędzić mu upokorzenia.

Chociaż musiał sam przed sobą przyznać, że zaczynał lubić Szczeniaka, jak go nazywali G i Stan. Abby przywiązała się do niego i Ducky traktował go juz jak członka stada. Zanim jednak podejmie ostateczną decyzję skonfrontuje dzieciaka i zobaczy co z tego wyniknie.

Gibbs spojrzał na zegarek i na biurko agenta. Przyjadą tu za dwadzieścia minut z ich podejrzaną. Zatem pozostawi sobie rozmyślania na temat DiNozzo na później, podczas codziennej pracy przy łodzi.

**
Siedzieli wszyscy troje za swoimi biurkami skupieni na raportach, gdy nagle Kate zapytała.
- Dziś dzień matki, co kupiłeś swojej? - rzuciła a potem dodała - Zapewne kwiaty, perfumy i jakiś fatałaszek seksowny.
Dopiero po chwili zreflektowała się widząc posępną minę kolegi, który siedział sztywno za blatem biurka. Gibbsowi wydawało się, że na chwilę z jego twarzy spadła maska, którą na co dzień przybierał chowając przed światem prawdziwego siebie.  
- Tony? – Kate bacznie mu się przyglądała. To nie był Tony jakiego poznali.
- Moja mama zmarła gdy miałem osiem lat, Kate - Tony wstał i podszedł do biurka Gibbsa - Raport. Przesłałem ci Szefie również wersje elektroniczną.
-Tony ja...
- Oszczędź sobie tego Kate - nie dał jej dokończyć - Dobranoc - dodał zabierając swoje rzeczy i wychodząc. Kate spojrzała na Gibbsa a następnie sama oddała mu swój raport.
- Nie wiedziałam, a powinnam... - spojrzała na Gibbsa - Jestem profilerem, Gibbs...
- DiNozzo świetnie sie maskuje a poza tym jest tu tylko na pół roku - odparł sucho.
- Gibbs... przemyśl to. Wiem, że to twoja decyzja ale przyda nam się jeszcze jedna osoba i chociaż jest wnerwiający jak sam skurczybyk to jednak... sam wiesz... - spojrzała na niego wyczekująco, a gdy nie odpowiedział rzuciła zdawkowe ‘dobranoc’ i wyszła.

Westchnął ciężko. Sam stracił matkę we wczesnym dzieciństwie ale miał ojca, który starał sie jak mógł załagodzić mu pustkę i zrekompensować brak matki. Natomiast DiNozzo najwyraźniej został pozostawiony sam sobie.
- Cholera - warknął czując się nieswojo z myślą, że będzie kolejnym, który odepchnie Szczeniaka.

Rozdział 1

A/N: Dziękuje bardzo Sforze, Alexandrecie oraz Lovatic za komentarze :* Zatem nie przedłużając zapraszam na kolejny rozdział :)

* * * Chandni * * *

  

- Jak tam Szczeniak? - któregoś razu przez telefon zapytał G, po tym jak skończyli omawiać detale odnośnie sprawy. Gibbs tylko warknął ostrzegawczo. Nie chciał rozmawiać na ten temat. Anthony DiNozzo, jego nowy agent, robił wszystko by wyprowadzić go z równowagi. Jego docinki i żarciki kierowane do Kate, paplanina odnośnie filmów, beztroskie i luzackie zachowanie wprowadzały Gibbsa w furię. Co prawda dzieciak wykonywał dobrze, a nawet bardzo dobrze, swoja pracę i widział, że nawet się stara zaimponować Gibbsowi, ale...
Właśnie, było za dużo ALE.

Przede wszystkim Gibbs nie lubił osób z takim zachowaniem. Na dodatek dzieciak zmieniał departamenty policji jak on żony, co jedynie utwierdzało Gibbsa w jego przekonaniu, że dzieciak szybko się znudzi i zmieni agencję. Zapewne będzie chciał zaliczyć cały alfabet rządowych agencji jakim dysponowała Ameryka.

Minęły dwa miesiące odkąd DiNozzo był u niego w zespole i Gibbs wciąż nie potrafił go rozgryźć, chociaż wydawałoby się to banalne. Przede wszystkim trudno było mu się przyzwyczaić do obecności DiNozza. Jednak było coś intrygującego w detektywie, coś zagadkowego, co sprawiało, że Gibbs pragnął z nieznanych powodów poznać ten sekret.

Dwa fakty były pewne - po pierwsze, DiNozzo trzymał się z boku, nigdy nie mówiąc o sobie (nie wliczając paplaniny o podbojach miłosnych i filmach). Informacje odnośnie dzieciństwa czy rodziny trzymał blisko siebie. Nie spoufalał się z Kate, Abby czy Duckym. Gibbs znał przyczynę tego. Praktykant... Wróć! Co jak co, ale DiNozzo praktykantem nie był i to musiał Gibbs uznać. Zatem dzieciak nie przywiązywał się, bo Gibbs od początku postawił sprawę jasno.
“Masz umowę na pół roku.” obwieścił jeszcze pierwszego dnia.
Chciał zobaczyć reakcję DiNozza ale młody agent nie pokazał po sobie żadnych odczuć, jakby był do tego przyzwyczajony. I to zapaliło żółte światełko ostrzegawcze u Gibbsa, który przewertował akta DiNozza w każdą możliwą stronę, od góry do dołu, w prawo i lewo, od przodu i do tyłu. Z papierów wynikało, że był detektywem pięć lat, w czym trzy razy zmieniał departament. Akta były natomiast wolne od nagan, co było dziwne. Zatem był przenoszony nie ze swojej winy a czyjejś. Jeszcze jedno było zastanawiające. Inny agent/detektyw, któremu z góry powiedziano by, że będzie tu pracował tylko pół roku nie starał by się tak jak DiNozzo i nie wykonywałby swojej pracy solidnie.

Gibbs nie lubił myśleć zbyt długo na takie tematy ale nie potrafił odpędzić swoich myśli od młodszego agenta. Jego instynkt Alfy-przywódcy mu podpowiadał, żeby węszył wokół DiNozza.   

Drugi fakt – DiNozzo był jego agentem od dwóch miesięcy i tak samo długo był w jego stadzie, jednak NIGDY Gibbs nie widział go przemienionego. W ciągu tych dwóch miesięcy DiNozzo widział jak on, Kate, Abby a nawet Ducky zamieniają się w zwierzeta, a dokładniej rzecz ujmując, w psy. Gibbs był dumnym ciemno-szarym wilkiem z domieszką krwi husky’ego, co było widoczne w jego stalowoniebieskich oczach. Kate była śnieżnobiałym husky’m, co było dziwne ze względu na jej ciemne włosy i oczy w postaci ludzkiej. Abby była rozbrykanym czarnym owczarkiem niemieckim chociaż w jej żyłach nie płynęła germańska krew. Natomiast Ducky był czarno-białym border collie.

Co mogło zatrzymywać DiNozzo?

Gdyby się dłużej zastanowić, skoro i tak się już nad tym fantem zastanawia, to dochodził do dwóch opcji. Pierwsza, mógł się zamieniać w zwierzę totalnie kompromitujące i nie pasujące do niego. Po prostu wstydził się. Albo druga opcja – nie mógł się przemienić. Gibbs słyszał o przypadkach, gdzie Zmiennokształtny utknął w swej formie ludzkiej lub zwierzęcej i nie mógł się przemienić.

Gibbs upił łyk Burbona ze słoika-szklaneczki i spojrzał na żebra swojej czwartej łodzi.

 - Dowiem się – rzucił na głos obiecując sobie, że z upływem terminu wyciągnie z DiNozza wszelakie sekrety, które on zapragnie poznać.  

Sfora Gibbsa - Prolog

A/N: Hej Robaczkosy! Dziękuję bardzo za Wasze komentarze :* Zgodnie z obietnicą wracam na ten blog z czymś nowym ;) Na psią mordkę - jak jakiś pomysł człowieka chwyci to już nie popuści :D Od pewnego czasu za mną chodził. Od razu zaznaczę, że nie wiem jak długie będzie to opowiadanie. Nie wiem również czy wam się spodoba :) Od razu zaznaczę - dla osób, które się na tym znają - w tym opowiadaniu złamie kilka kanonów, więc jak coś czujcie się ostrzeżone :D Powinnam przejść do meritum bo uśniecie mi tu :P Zatem zapraszam na Prolog i czekam na opinie.
Chandni :* 

Agent Specjalny Leroy Jethro Gibbs nie był najszczęśliwszą osobą pod słońcem, gdy jego przełożony, dyrektor Tom Morrow, obwieścił, że przydziela mu do zespołu nowego agenta. Młodego byłego detektywa z wydziału zabójstw z Baltimore. Gibbs westchnął ciężko. Młody nie tylko miał by być w jego zespole, ale również i w stadzie. Tak, w stadzie bo nie byli oni tylko ludźmi - byli zmiennokształtnymi. W sforze Gibbsa już byli już agenci Kate Todd, Stan Burley oraz G Callen. Jednak oprócz nich był jeszcze doktor Donald Mallard i laborantka Abby Sciuto. Jako, że Stan i G byli agentami zostali oni oddelegowani do innych jednostek, co oznaczało, że nie byli w jego zespole, ale nie wykreślało ich z jego stada. Chociaż Gibbs wiedział, że obaj są gotowi by stworzyć swoje własne sfory i zdawał sobie sprawę iż ten dzień zbliża się wielkimi krokami, to jednak wyznawał zasadę, że  kiedy raz wejdziesz do stada, pozostajesz w nim raz na zawsze, chyba, że zostaniesz wykopany przez Alfę.

I właśnie Gibbs był Alfą w swoim stadzie. Silnym, surowym, władczym, któremu nikt nie potrafił się sprzeciwić. Jako jeden z nielicznych miał niepisaną umowę z dyrektorem, że sam wybiera sobie agentów i członków sfory, lecz najwyraźniej w obecnej chwili dyrektor stwierdził, że musi interweniować. Gibbs szukał nowego agenta już od ponad pół roku. Wystraszył i odprawił z płaczem wojskowych, policjantów, agentów innych agencji, którzy próbowali dostać się do jego zespołu. Za każdym razem przeglądał ich akta, które dla niego były tylko świstkiem papieru. On wolał skonfrontować kandydatów osobiście. A, że zawsze się to kończyło z wiadomymskutkiem, już nie było jego winą. Gibbs miał swoje zasady, o których wszyscy wiedzieli i albo się im podporządkowałeś albo lądowałeś na przysłowiowym zbitym pysku.  


Jednak dyrektor Morrow, jednym słowem, miał już tego serdecznie dość i chociaż darzył szacunkiem Gibbsa jakim darzył niewielu oraz zaufaniem, to jednak w tej sprawie musiał podjąć działanie. Zespół Gibbsa był wiodącym i najlepszym a w chwili obecnej potrzebowali jeszcze jednej osoby. 

Zatem, gdy Gibbs pierwszy raz zobaczył swojego nowego agenta, aż się zagotował. Mężczyzna miał około trzydziestu lat. Stał w wytartych jeansach i czarnej skórzanej kurtce. Jedną rękę miał schowaną do kieszeni, a drugą gestykulował. Przydługie ciemno-brązwłosy miał ułożone na żel, a z twarzy nie schodził mu ten przebrzydle zarozumiały uśmieszek. Wyglądał jak włoski żigolo. Potwierdzenie korzeni włoskich Gibbs odczytał z jego dossier. Mężczyzna ewidentnie flirtował z jedną z pracownic z wydziału kadr. Gibbs zaszedł nowego agenta i zdzielił go po prostu w tył głowy teczką, którą właśnie trzymał w ręce. Nie wiedząc czemu od chwili, gdy zobaczył mężczyznę miał ochotę to zrobić. Aż go ręka świerzbiła. Chciał zedrzeć ten uśmieszek z jego twarzy.

- Agent Gibbs jak mniemam - mężczyzna obrócił się, posyłając mu swój najlepszy uśmiech, co jeszcze bardziej wkurzyło Gibbsa.- Przyszedłeś tu pracować, nie flirtować - warknął Gibbs.- Ech... ale dzięki temu wiem, że nie ma chłopaka, jej ulubiona kawa to włoskie latte z odrobiną kardamonu. Pracuje od ósmej do szesnastej, a po pracy udaje się na aerobik na Rhode Island Ave. A w weekendy pomaga w hospicjum dla dzieci - powiedział lekko, siadając za swoim nowym biurkiem. - Natomiast Szef... jesteś smakoszem dobrej, mocnej kawy, dobrze zmielonej młynkiem, bez dodatków rzecz jasna...
Gibbs machnął ręką. Z jednej strony poirytowany a z drugiej zadowolony. Dzieciak był spostrzegawczy i potrafił wydobyć informacje ze swojej, niczego nie świadomej, ofiary.- Wystarczy - rozkazał biorąc stertę akt ze swojego biurka. - Twoje zadanie na dziś - rzucił teczki na biurko młodego mężczyzny, po czym wrócił za swoje i zajął się pracą, licząc w głębiducha, że dzieciak szybko odejdzie z jego zespołu. Dyrektor dobił z nim targu. ‘Pół roku, Gibbs, a potem zrobisz co zechcesz’ zabrzęczały mu w uszach słowa Morrowa.Pół roku, jasne, że da radę. Prędzej ten laluś odejdzie.  

The End

The night was warm and nice. The sky was full of stars. Hangar was large and dark without glass in the windows. In front of it were some people in dark clothes.
They’re looking after something or someone that were in hangar.  
Inside the building  were dim lights. There were nothing except...

At the old couch were sitting two men. They’re bent over something.
“Dude, no,” said one of this guys.
“Dude, yes,” answered the second guy. They exchanged glances.
“Tell me again, why we’re doing this?” asked the first one.
“Because I need to know, I need to understand this,” answered the second man again.  They looked at the laptop, which stood on the table.
“Dude, you don’t understand it. We’re actors, not writers,” said man with green eyes and brown hair.
“But you’ve seen this, you read this! Tell me, how thirteen year old girl... you looked at this ratings and you seen... All this... what they called that?” Blue-eyed and brown haired guy was surprised and a little shocked.

“Fan fiction”
“Thank you. But...  Man! Slash?! Gen, het and... threesomes!”
“Yep... I don’t like it too. But, hey! They’re big kids so they can write anything they wanna. You read ratings, right,” green eyes tried to calm down his friend.
“Just shoot up, lucky bastard. We talk when you will be father of teenage girl,” the blue-ones frowned and rubbed his eyes by his hand.
“But dude, it was funny. Brothers from sperm donation?” green eyed laughed
“Dude, no...”
“Dude, yes...”

They both laughed for a while until two teenagers showed up near them.
“Dad, what are you doing?” asked girl with long and dark brown hairs, in t-shirt and jeans. She looked concerned what her dad were doing with her friend dad’s.
“You wanna know what I found on this all fanfiction.net, duh?” he gets up, put hands on his hips and try to look angry at his little girl, because Tatiana was still  his little girl! Something else is when he took her on premiere of new film with vampires where he shows up on screen, and something else when his daughter write fan fiction.

“Dad, chill out. It’s just one story,” she rolled her brown eyes.
“Don’t roll eyes on me, young lady,” he threatened her with his finger. “So tell me, from where you get all this words and ideas?” he demanded.
“Oh, daddy,” she made sweet eyes.

“Please, don’t tell me that they teach you writing something like that in school,” he tried to stay ruthless.

“Well... not exactly this but you remember, Dad, I told you about this class in the English literature with new teacher?”she asked with small hope that Mrs Heather will help her to be saved from her dad. Especially that her mother helped her with writing.
Oh, joy!
“Key... You can write this fan-something, but first thing if you wanna write about me, just ask,” he began.
“Yes, daddy” uf... she’s saved.
“If I ever find out that you write this...” he raised his finger and then looked directly at his laptop.
“Slash,” Michael Weatherly completed for him.
“Yes, thanks” Michael Shanks turn again his attention to his daughter. “You will be in huge trouble, understand?”
“ Crystal clear, dad,” she winked to Michael that looked behind his younger friend. 

“Mike” Weatherly looked at his watch.
“Mike?” Shanks raised his eyebrow. And then saw what his buddy want to tell him. They began to shoot next episode, and they’re late.
“You two go to our trailer’s. We’re be back late in the night so you better will be fast asleep” Weatherly ordered knowing that they still don’t listen and goes to sleep in just five minutes before they came back.  Both Michael’s watch as their kids left hangar, than they closed laptop and left also.
“Where the hell ya been?” ooops.... Mark Harmon yelled at them.
“You lucky that you have boys” answered Shanks and he choked “Ouch” when fast and hard headslapp fall at back of his head just like as at Weatherly’s. 

“What was for?” he asked with goofy face.
“First you read fanfiction and second you’re late” the answer was easy.
“But...” he was trying to argue but Harmon’s glare at him just like Gibbs. So he and Weatherly just went away from him, fearing that he still could slap them.
“In what I get myself into with this two annoying kids?” Harmon whispered with this his mysterious smile “Hell yeah, they’re evil siblings” he rolled his eyes and moved on the plan of ninth season of NCIS.  
“I need my coffee” he yelled after two Michael’s.

Queen of the darkness

After our short discussion at Jack’s nice office we agreed to come to NCIS headquarters.
So, me and Jack drove in one car and Tony and Gibbs in another. I know that Gibbs called his team to help us, so we meet the rest of them. It’s weird, this whole thing with us, I mean, me and Tony.

*******

I can't breathe! Yes, it's your first thought when you got in Abby Sciuto
hands, or more specific, in her hug just after you cross her lab's door.
"To-ny" I yelp seeing my brother laughing. He supposed to help and save me
from this lady that he talked to all the way down here. Jack and Gibbs were not better. They just stood there and watched as Abby squeezed life from me.
"I can't believe it!" Abby let me go so now I can take a deep breath and next I can take a look at her and...

oh...

She's not what I expected at all.

Before me was standing a Queen of Darkness with all of her black hair, black
red lips, eyes painted with black make-up, with collar on her neck, in dark
dress and with knee high platform boots.
"He's sooo sweet, just like his brother! OMG, BROTHER! Gibbs you know what
this means? Tony has a brother and it's older brother!" she's hyper talkative
and full of energy and she's looking at me like I was delicious cake.

"Abby Sciuto meet my brother, doctor Daniel Jackson," now Tony does what he
should do a few minutes ago.
"Wait, a doctor?" she looked at me with her evil-cat gaze.
" I'm doctor of archaeology and linguistics," I explained.
"So, exactly, how many languages do you speak?" I turned just to see as two
another people came into the lab. Pretty woman that's reminded me of Vala and...
"That's special agent Ziva David and Timothy McGee" introduced them Gibbs. I
shook hands with them and with smile I answered.


"About twenty-six."
"I knew that I would like you," Abby just clapped her hands together.
"Wow," was short and little stupid comment from Tim but it's okay. I looked at
Tony and I could see his pride. And next I looked at Tim and oh... the sibling
thing - they tease each other. It's nice to know that my bro had family just
like me - in people which whom he worked.

"Abby, I want you to re-check this envelope. See if you can find anything,"
Gibbs took charge over his team. "McGee, search computer to see if you can
find any clues. DiNozzo and Jackson,"  He turned to us just like as we both
were two rebel kids.

"Ya, boss?" Tony looked at Gibbs. How many things you can learn just from simply observation. You can see that father/son relation between them, mutual understanding and acceptance and mutual respect.
"You two make up enemies list."
"Duh," that was my short answer.
"Daniel is the most likeable person in the entire universe," Jack answered for
me but next he added. "And that's the reason why everyone wants him in a good
or bad sense." I just send Jack my angry look and left it without comment.

***

So, Tony and I ended up in their squad room writing on paper our enemies.
"Geez, Tony!" I looked at his card "Tell me, is there even one person that
wouldn't want to kill ya?"
"Hey! I was a cop and now I'm a federal agent, what did you expect?" He sent me his firm, charming DiNozzo’s smile. Oh, boy! I rolled my eyes and just shrugged my shoulders.
"Please, tell me that there, in your mountain base, you have some
pretty and hot scientists and soldiers with long legs," Tony looked at me with
devilish twinkle in his eye.

"You small dork," I laughed but I answered his question, "Yep, we have but
pretty much of them would hurt you if you didn't behave,” I teased him.
“Well... I at least I’ve got a life outside the work.” Good point but not exactly.
“Well, me to.”
“So, please, tell your brother what great doctor does after work,” he asked with sarcasm in his voice.
“I... duh... I watch tv...”
“History channel,” he jumped, not letting me to finish my sentence.
“And what’s wrong with this channel?!” I gave him rebuking glance. Tony raised his hands in a defensive gesture.

“Key, key. But that doesn’t change the fact that you’re workaholic.”
“You saved your country here on Earth, I saved all the world so...”
I knew that Tony’s good at what he’s doing, but at the same time, remaining playboy and the joker. He’s easier to look through than his boss. But we need to learn and understand each other.
“Lunch?” Tony suggested after his stomach began to gave strange and pathetic sounds from himself, like small alien. Maybe Tony indeed had some alien in his stomach. Geez...

****
So, Tony called Gibbs and I called Jack telling them that we’re going to lunch.
But we weren’t alone, oh, no no. Ziva went with us as our bodyguard.
“She was in Mossad. First they’re killing and then asking questions.” Tony warned me when we were finally sitting and waiting for waiter to bring our meals. Ziva very politely was sitting at the other table giving us some space and time to know each other. Beside, she sat in very strategic place where she had view on all the place around us.

“Don’t worry, I’m used to this kind of treatment.” I honestly answered sipping my water.  Tony wanted to say something when his phone called.
“Yes, Abbs, whadda ya got?” he said smiling at me. “You had to be kidding me? Key, I tell him,” and with that he ended his call. I looked at his face and what I could see I didn’t like it.
“Just say it” I closed my eyes and hold on my breath.
“We send this to you!” Tony was sitting with this kind of expression on his face that you don’t know if he’ll start to yell or laugh.
“We?” I asked surprised and confused. Tony just looked at me waiting for my explanation as if I knew the answer. And maybe I knew?

“It could be two options. One...” I began and Tony raised his finger, “That in some way one of us or both get here form different reality and two,“ Tony raised second finger, “We used ZPM to back in time” Tony looked at me as I was speaking in alien language. So I add, “We’re been doing some kind of this things before”
“Oh... So, question of the year would be ‘why’ we send this to ourselves. It’s crazy, Daniel!”
“You’re telling me this,” I’ve been doing this things nearly twenty years but something like this?! Really?! I looked at waiter that bring our meals - good timing with this!

*******
After we ate our lunch we’re back to their Charger. And that’s when that happened.  Two of this masked man  turned away Ziva’s attention from us and two other grab me and Tony. I punched one of them but my body stopped to responding to my brain. Something was wrong. I can’t clearly seeing things. My body in one second become numb. Next thing I knew it that someone threw me like a doll  to the van.
And then...
Then was nothing.

Chapter four - Big pain in the ass

First thing - Jack and Gibbs are like evil twins brothers! Even if Gibbs is a man of a few words and Jack is like a talkative five year old (and seems to be more like Tony), Jack is irresponsible and he changes his mood constantly while Gibbs is responsible, calm and restrained and... blah blah...

But they both are Marines (even if Gibbs is a special agent now), they both are silver haired foxes, they both were married (and my intuition is telling me that both lost part of their souls - I know about Charlie and I can sense that something similar happened to Gibbs) and of course they both fiercely protect what belongs to them. I mean, they protect their ‘family’, meaning us.

Second thing - We’re sitting in Jack’s office for about an hour now, not talking about this stuff that we came to talk about in the first place. I looked at Jack briefly and cleared my throat, rather surprised that Gibbs was not pressuring us into anything.

“Oh...” Jack gasped looking at his watch. Oh, yeah!

Gibbs just raised his eyebrow like Teal’c.

“We have a small situation here” Jack looked at me and then at Tony.

“Ya think” came the simple, often used riposte from Gibbs.

“Yeah... and since I’m General, Gunny, I need you and your agent to sign this papers if we wan to talk farther” he gave them documents to sign and when they did so, he began his little speech. “Before you say anything and come to conclusion that we are crazy, please don’t. What I’ll tell you is true. It’s top classified data. Just trust us on this” he stared particularly at me for a longer while and  finally said “ Daniel, do honors”.

Oh, so sweet... I looked at my brother and his boss who were waiting for me to speak.

“Just shoot, Danny” and that’s the exact reason for which I began liking my younger bro.

“Short version, we’re not alone. In space are aliens.”

“Just like in ‘X-Files’, ‘Roswell’, ‘Wormhole X-Treme’ and ‘Independence Day?” Tony asked with a goofy smile on his face I was already getting familiar with.

“Yep, Tony, just like that” oh, seeing how this stupid smile disappears from Tony’s face to change in shock and disbelief is something worth seeing. I smiled to myself and continued. ”So... In 1928, in Egypt, there was found a strange, round object. In 1994, the failing egyptologist, yeah, that’s me, helps to make the Stargate - that’s what I called it after translating the hieroglyphs on the cover stones of the Stargate - works.  We found out that Stargate lead to different planets. So, we traveled to from one of these planets to another, met bad or good guys, brought back some souvenirs, saved the world a couple of times, died and been brought back to life a couple of times as well...”

“You’re not...” began Tony looking at me and Jack.
“We’re not” I assured him.
“So...” uh, Gibbs decided to join to us. And I had bad feelings.
“Why on Earth are you telling us all of this?”he asked looking directly at me. His facial expression demanded immediate answer. Geez... Gibbs and his cold gaze that could made temperature in the room just to drop about few degrees down.
Oh, dear! The answer!
It took me a while to raise Jack and I’m afraid that I need to do the same thing with Gibbs.

“Well...” I began quickly. “Someone dropped these docs under my door. We don’t know who and what for. It’s safer for me and Tony to know each other, privately and in the area of our work and come up with some ideas as what to do next and maybe to figure out who and why... Don’t you think, Agent Gibbs?” yes, it could have been sensed in my voice that I actually challenged Gibbs. I dared to look directly into his cold, blue eyes.

“He’s always like this?” well... It’s not what I expected from Gibbs.

“Ye-ah” Jack winced. “He’s stubborn like an ass and in contrast to us, he’s a scientific genius. It hurts to say it, but Daniel is a smartass that can get under one’s skin and then you just can’t pinpoint the exact moment you started to adore him.”

Gibbs and Jack exchanged significant looks.

Jack, one more word and you know personally how big pain in the ass I can be!

“Fingerprints” good... they come back to our case.

“Nada” Jack took sip of his coffee.

Well... It’ll be a long, long day.

Thanks Havens that Tony and I don’t have a hangover, because it would be one hell of day otherwise.

One thing was good - they took information about SGC very well. Ares and Hercules were right - better have Tony and his boss on our side.

Chapter 3 - Drunk Pep Talk

When I woke up in the morning I could heard voices coming from downstairs. I blinked several times and rubbed my sleepy eyes. Good thing - I didn’t have a hangover and I remembered that I’m at Gibbs house. Bad thing - I still didn’t know what to tell to Tony and his Boss. Yes, I remembered that I have younger brother.

I got up, put my glasses back and came downstairs to the kitchen.

Holy, crap!

I’m still drunk or I’m hallucinating, cause in room with fireplace, in old armchair was sitting...

No... just no... You must be kidding me!

Hercules in his characteristic war clothes, looking just like young Kevin Sorbo from that TV show, was drinking hot coffee.

“Nice coffee,” he said, not even looking at me.

“Thanks.”

And just now in kitchen door appeared...

Oh, so great!

Ares, looking just like this guy, I don’t remember his name, from ‘Xena: Warrior Princes’.

“You know, I prefer times like this, when we’re in armistice. But of course, I love when we fight. It’s siblings thing, right?” said Ares and looked at me. ‘Oh, good morning. Coffee?” he asked me with simile - YES, smile!

“Oh, don’t be like this, it’s your dream,” Hercules grabbed me and sat in couch between them. I’m not small and tiny guy but I didn’t feel good right then, sitting between immortal god of war and immortal demigod.   

“What do ya think? Which of them is bad boy?”

“Ares, please... they not like us.”

“But Herc, where’s fun when both of them are good guys” Did Ares just called Hercules - Herc? I blinked twice.

“Key... we here because it’s your dream and you’re drunk and confused and...”

“Drunk.”

“I said that, don’t interrupt when I’m talking ‘cause I lose my thought,” for the second I feared that they start fighting. I saw Ares eyes flinch, but he remained calm.

“Where I was? Ah...” Hercules looked at me with polite gaze and searched for a while what he’s should tell me. “Danny, may I call you Danny?” he asked and smiled when I just nodded. “Well... first of all, you need to find out who send you this file. Second - trust your brother and protect him. You will need each other, for sure. As for the fact, what you should tell him - just tell him the truth. Sooner or later you need to do that.  He needs to know because someone can hurt you because of that. Your brother, if he’ll find out that from another person, will fell betrayed and you can’t lost his trust.”

“Things drop to hell and it won’t be nice. Idyll burst like a bubble,” Ares gave me his piece of mind with his hands and evil smile that danced on his face. He clapped his hands and next thing I was chained to the wall in dark  room, cold, wet and stinking of sulfur. Opposite me was standing Tony and his eyes were glowing gold.

He began laughing so hard and diabolically that it hurt my ears. Just then something started to come out of Tony’s tummy. I closed my eyes as a cold shiver went through my body. I swallowed saliva with difficulty and unsteadily I opened one of my eyes just to see...

“Oh,” I gasped seeing an alien just like in ‘Spaceballs’ that... that... that... uh... began to dance and sang the song ‘Hello my baby’. Then chains that held me disappeared and I lost my balance and felt to the floor with loud ‘bang’.

“Argh..” I opened my eyes just to find out that I’m on the floor in Gibbs guestroom.

I stood up too quickly and had to hold on nightstand to not meet with floor again.   I looked around. It was nice room with basic furniture that I was used to. In some way this house remained me of Jack’s cottage by the lake. And again I had this funny feeling that Jack and this Gibbs guy are alike, like evil twins. I looked at myself. Uh... Gibbs left me in my boxers and t-shirt. But I couldn’t see my glasses or phone.   

Then I could heard some noise from downstairs. I hoped that isn’t any god or superhero. I grabbed my jeans that was laying on old chair, put them on and carefully went to the kitchen only to meet with strong aroma of the freshly brewed coffee. Oh, how good this smelled. How I liked good coffee and a lot seemed to prove that Gibbs was expert in this area.

“Mornin’,” I said when he looked at me behind his glasses and newspaper that he was holding.

“Coffee,” he nodded and get up to make me a cup of his great liquid.

“I think that now I would like it with cream and sugar, one teaspoon if I may,” I sat myself at the table. I looked at the room, where in my dream were sitting Hercules and Ares. Now on couch was sleeping my little bro. How crazy and strange that sounds to me. My attention was back to Gibbs, who put cup of hot coffee in front of me and lay my phone and glasses on the table.

“You better call this Jack if you don’t want see him here,” he said and sit back at his chair.

“Yeah...” I took deep breath, then sipped my coffee and next made my call. I dialled Jack’s number and waited.

“Where the hell are you, Daniel? Why you don’t call? What happened?” he yelled at me and I just could see Gibbs doing this Mona Lisa smile. Just great!

“Calm down, Jack.”

“Calm down, calm down! You know how worried I was that something happened to you?! For your post I was worried like hell!” Oops... Jack was mad like hell and again.

“Jack...” I began. This day will be long and painfully bad. My head start throbbing me, so I put my hand and began to massage it. “I’m at Gibbs house, he’s Tony’s boss. I’m safe with two federal agents. We had a chat and we...” maybe I don’t tell Jack about this? “We were drinking...” I whispered.

Jack laughed, oh... yes, I just can see his face now.

“Jack... I need this doc’s for them to sign,” I told him in one breath.

“Oh, you sure?”

“Ye...ye-yeah...” I looked at Gibbs who fixed his curious gaze on me.  “We don’t know who and what for send me this things and it’s better if Tony heard all this from me,” I pointed this knowing that this convinced O’Neill.

“So... come to Pentagon and we tell them, cause I knew that this all Gibbs wants to know too,” Jack suggested gently and I knew that he’s right.

“We’ll be in an hour,” I answered and  finished our conversation.

“Great...” I sighed heavily, looking at my sleepy brother who appeared in kitchen door.

Chapter two - 3 B’s - Bourbon, Basenent...Brothers!

I did this stupid face, my trademark stupid face, and as I thought about something creative that I could say, my cell rang and Tony’s did the same too. We gave each other hard look and we answered our phones.

“Yes” I threw in without thinking. I just wanted to go home and rest!

“Where the hell you are, Daniel?! You were supposed to wait for me at Mall and what?!” Ouch! Jack yelled at me with remose.

“I know Jack” I said with tired voice. “Don’t yell, my head hurts like hell and I crushed my car and...”

“YOU DID WHAT?!” I needed to hold my cell away from the ear when Jack screamed. But even with Jack’s yelling at me I could heard Agent speaking (more precisely he confess to someone -  I thing that was his Boss) and his Boss was just as mad as Jack.

We looked at each other with compassion and understanding.  One plus in this situation - we weren’t alone when we were rebuked. I don’t know why but I felt sympathy for...

“His my bro” I tell this aloud to myself, Jack and... shit...

“Pardon?” Tony looked at me suspiciously and next he laughed.

Oh, yeah! Laugh!

”Men, you must hit your head pretty hard” he said and add to his Boss “I’ll be back soon, but I need to check this guy. He thinks that I’m his brother, you understand Gibbs.” and with that he hung his phone.

Why it’s so hard? I had three days to figure out how to tell this person that we’re family. But, really, how on earth you can tell someone that he’s your brother from sperm donations?! This is ridiculous! But I’m not crazy! Maybe once I was in mental hospital but it was because I had this Ma’chello thing in my body that caused schizophrenia.

Or maybe I’m crazy?

Maybe I really hit my head hard enough to image all of this?

But... oh... In my car was this yellow folder full of documents that shows that this isn’t a joke or a product of my imagination.

I could heard Jack screaming on the other side of the line. I looked at my phone and answered.

“I call ya later, Jack” I hung up and took a deep breath.

_______________________________________

We ended up in Tony Boss’ house - well... to be specific, in basement, large basement.

“3B’s” said Tony again pouring amber liquid into glasses looking like small jars (and you need to know that this thing have two functions - for drinking and for store nails).

“3B’s?” I asked taking from him one of the offered glasses.

“Boat, basement, bourbon” he answered and sat at the second old chair.

“Where’s boat? And how can someone had boat here?” this is ridiculous! I began to think that we both hit our heads too hard. Cause, who in their right mind would keep a boat in basement?!

“I’s lon story...” Tony parodied drunk Jack Sparrow. “Well... Daniel, you my big bro... geezz... I need more of this gold liquid” he quickly emptied his glass and poured liquid into it  again.

“Uh... U Bosss won’t be mat...mad... at us and bo-borbon... I have weak head for alcohol” upsss... I looked at nearly empty bottle. How good that Jack or Cam won’t see me in this state - they’ll laugh and make me remember this every time they get drink.

“I don’ care... “ he burp loudly.”Well... and that’s where we’re not alike” he pointed.

“Trueeee...” we shake our heads pretty hard “But I always getting into trouble” I answered laughing when I remembered what stupid things I had done in the past.

“And there’s where we alike” we again shake our heads.

“Sooo... this... how u get this things?” Tony looked at me with happy-drunk smile.

“You mean this?” I look at documents that Jack gave me. Tony nod his head.

“Good friend of mine is General working in Pentagon”

He whistled, impressed.

“Soo what you do for living, broo?” he ask this questionfor what I still don’t have good answer. “Don’t lay, I’m VERY Special Agent, remebber” he add looking at me. I took deep breath and correct my glasses.

“I’m doc-doctor of ar-arche...archeology and li-linguistics woorking forr United Statess Air Force”I answered. Oh, please, I can’t tell him more but I want to do so badly because of this stupid bourbon in my blood system.

Just shot me now!

But I was saved.

We didn’t even notice when someone show up at the door.

“DiNozzo?” I looked at gray-hired man with blue eyes - gezz... tell me that isn’t Jack’s brother!

“Booooss?” Tony made puppy-face and then he smiled. “Wee neeed somthin stronger.”

Older man went down without saying anything. He grabbed us under our arms and led us out of the basement. I don’t know how I ended up in guest room and what’s happened to Tony but I was so tired and drunk that I let sleep overtake me.