Zdrada - epilog

A/N: no, kończymy :P Mam nadzieje, że to co miała być ostre było wystarczająco ostre dla Was :) Teraz idziemy z Shardiffem napisać dla Was Zivowy fik :) Zatem miłego czytania :)


**Chandni**

Anthony DiNozzo nie spodziewał się tego. Najpierw omal nie został uduszony – chociaż bardzo się starała – przez szaloną laborantkę-gotkę, z dwoma wesoło skaczącymi kucykami, tatuażami i czarnymi paznokciami.

Kiedy tylko przekroczył próg laboratorium z rozbawieniem patrzył jak Gotka grozi palcem Gibbs’owi.

 - Jak ty się nim zajmujesz, Gibbs? Prosiłam, tak pięknie prosiłam byś się zaopiekował naszym dzieckiem – jej kocie oczy były przymrużone gniewnie a palec niebezpiecznie celował prosto w agenta.

 - Abby – westchnął bezradnie Gibbs, co zaskoczyło detektywa. Nie spodziewał się by ktoś mógł się tak odnosić do tego gruboskórnego mężczyzny i wyjść z tego bez szwanku.

 - Moje biedniątko, Abby teraz się tobą zajmie i będzie dobrze – powiedziawszy to podeszła do niego i starając się jak najdelikatniej, przytuliła go – Zaopiekujemy się teraz tobą – szepnęła mu stanowczo do ucha, po czym wypuściła z uścisku.

 - A ty się masz nim zająć należycie. Zaprowadziłeś go na górę? – dalej celowała palcem w Gibbsa.

 - Abs jeszcze nie... – zaczął lecz wpadła mu w słowo.

 - GIBBS! – krzyknęła Gotka przytupując butem na platformie. Tony tylko stał z głupia miną i się zastanawiał jak ona może się poprószać w takich butach.

 - Idziemy – westchnął Gibbs wiedząc, że Abby potrzebuje czasu. Była na niego zła, oj, była. Abby jeszcze raz przytuliła DiNozz’a.

 - Tata Gibbs się zaopiekuje tobą – szepnęła mu do ucha po czym klepnęła w tyłek – Mrrrrau!

Zaraz jak opuścili laboratorium wsiedli do windy. Tony miał napisać swoje zeznania.

 - Będą wystarczające by wsadzić Fuertez’a? – zapytał.

 - A masz jakieś wątpliwości, bo ja nie – odparł Gibbs po czym wcisnął przycisk stopu. Niebieskie światła się zaświeciły a widna zatrzymała się – Co zamierzasz? – zapytał nagle. Stanął na wprost detektywa i spojrzał mu prosto w oczy.

 - Z czym? – zapytał nie rozumiejąc.

 - Praca – odparł lekko Gibbs.

Tony przygryzł nerwowo wargę. Danny go zdradził, ale to nie oznaczało, że reszta wydziału...

Jednak minęły standardowe dwa lata i chyba przydałoby się zmienić otoczenie. Po wszystkich przejściach to byłaby dobra opcja.

 - Nie myślałam nad tym – Tony wzruszył zdrowym ramieniem. Był szczery z Gibbs’em. Wtedy winda powoli znów ruszyła, a kiedy się zatrzymała i wysiedli, Gibbs zaczął ich gdzieś prowadzić. Tony’emu jednak zdołał się rzucić w oczy ten rażący kolor pomarańczy na jaki zabarwione były ściany.

 - Ten pomarańcz jest beznadziejny – rzucił do Gibbsa, lekko się uśmiechając.

 - Daje ci dwa miesiące – zapowiedział Gibbs.

 - Na, co?

 - Na pozbieranie się. Będziesz mieszkał pod moim dachem. Po części jestem winien tego, przez co musiałeś przejść i pomogę ci się z tym uporać – tłumaczył dalej. DiNozzo zmarszczył brwi, a wtem Gibbs pacnął go w tył głowy. Obaj momentalnie się zatrzymali.

 - Czy ty właśnie mnie nie... – zaczął Tony, lecz Gibbs mu przeszkodził.

 - Zasada numer pięć: „Nie marnuj tego co dobre”, a ty jesteś dobry.

Detektyw podrapał się po głowie. Wtedy Gibbs powtórzył ten sam gest, który czynił kilkakrotnie gdy Tony był przetrzymywany, i poklepał go w podbródek a potem wskazał drzwi z detektywem. DiNozzo obrócił się i ujrzał drzwi z napisem: „Dział kadr”.

 - Skąd pewność, że zechcę z tobą pracować? – zapytał Tony. Nie chciał litości tego człowieka. Poradzi sobie sam, jak zawsze zresztą. Posłał gniewne spojrzenie w stronę Gibbs’a i miał cos powiedzieć, gdy agent – jak zwykle – wyprzedził go.

 - Lubisz wyzwania, wiec udowodnij jak dobry jesteś – Gibbs posłał mu swój półuśmiech Mona Lisy i zaczął kierować się w stronę części biurowej – Jak skończysz czekam na ciebie w przestrzeni biurowej.

 - Jesteś przebiegły, co Gibbs? – krzyknął za nim z lekkim uśmieszkiem. Mężczyzna tylko machnął ręką. Tony wziął głęboki oddech.

 Dostał nową szansę by zacząć wszystko od nowa. I wykorzysta tę szansę w każdym calu. Chociaż miał wiele obaw, to jednak postanowił dać szansę Gibbs'owi i Abby, którą już zdołał polubić. A poza tym zawsze można potem odejść, chociaż wątpił by Gibbs mu na to pozwolił łatwo. 

Cóż... przekona się.

Ale już mógł usłyszeć tytuł: Agent Specjalny Anthony DiNozzo.

Całkiem, całkiem, pomyślał i z uśmiechem, godnym reklamowania pasty do zębów, na twarzy wszedł do pomieszczenia.